به دو زلف یار دادم
به دو زلف یار دادم دل بی قرار خود را… چه کنم سیاه کردم همه روزگار خود را… شبی ار به دستم افتد سر زلف یار…
-
قمار باز
خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر مولانا ( غزل شمارهٔ ۱۰۸۵)
به دو زلف یار دادم دل بی قرار خود را… چه کنم سیاه کردم همه روزگار خود را… شبی ار به دستم افتد سر زلف یار…
خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر مولانا ( غزل شمارهٔ ۱۰۸۵)